Bon Voyage!

Everything seems unreal until you arrive at Schiphol. My family went along to say goodbye.

From that point on things went really fast. Kissing and hugging your family goodbye, paired with a few tears. Going to the gate and boarding the aircraft. In no time we were saying goodbye to The Netherlands and entering The United Kingdom.

Upon entering Bristol airport the first thing we did was putting on our wifi signal. Who can live without?! And messaging everyone about our safe landing. Afterwards we had to go on by bus and train. Buying a ticket was kind of a challenge because are cards weren’t accepted by the card machine. Eventually we got our tickets and were on our way.

We found out English people are really nice! While we were dragging along our really heavy suitcases (17 kg) two nice Englishmen volunteered to carry our suitcases straight in and out of the train. After that it was a five minute walk to our hostel where we met our colleagues for the coming ten weeks.

It is nice to see all the different nationalities represented in one hostel. There is a French girl, a guy from Germany and a girl from Australia. Did not manage to remember everyone’s name yet.

I sleep on the top of a bunk bed together with 9 other girls. Most are American and will only be staying for a short period.
Tomorrow is our first day of work. The manager is showing us all the ropes. I am curious to see our tasks and explore Bath a bit.

You’ll be hearing from me soon!

Love always,
Jeanine
___________________________________________________________

Alles lijkt heel onwerkelijk tot je op Schiphol aankomt. Mijn familie ging mee om afscheid te nemen. Vanaf dat punt ging alles heel snel. Je familie vaarwel kussen en knuffelen gepaard met een aantal tranen. Op weg naar de gate en daarna het vliegtuig in. In korte tijd verruilden we Nederland voor Engeland.

Toen we uiteindelijk op het vliegveld van Bristol kwamen was naar wifi zoeken het allereerste dat we deden. Wie kan er nou zonder?! Daarna de thuisblijvers een berichtje gestuurd dat we veilig aangekomen waren. We moesten met de bus en de trein. Een kaartje kopen was nog niet zo gemakkelijk, nergens werd onze pinpas geaccepteerd. Uiteindelijk hebben we toch tickets kunnen kopen.

Zijn er ook achter gekomen dat Engelsen heel aardig zijn! Terwijl wij aan het slepen waren met onze hele zware koffers (17 kg) boden twee Engels mannen aan om onze koffers zowel in als uit de trein te dragen. Daarna was het een wandeling van vijf minuten naar het hostel. We hebben onze collega’s voor de komende tien weken ontmoet. Het is leuk om zo veel nationaliteiten bij elkaar te zien. Er is een Frans meisje, een jongen uit Duitsland en een meisje uit Australië. Heb het nog niet voor elkaar gekregen om alle namen te onthouden.

Ik slaap op de bovenkant van een stapelbed in een kamer met 9 andere meiden. De meeste komen uit Amerika en blijven maar voor korte tijd.
Morgen is onze eerste dag. De manager gaat ons alle taken uitleggen. Ik ben benieuwd wat ze allemaal inhouden en wil graag Bath gaan ontdekken.

Jullie horen snel weer van me!

Groetjes,
Jeanine